Książki dla nastolatek.

Partyzant K

Co sądzicie o książkach kierowanych do młodzieży?
Oczywiście, mówię głównie o tych dla dziewcząt, mało ambitne czytadła, romansidła, o których rozprawiają potem na przerwach, wyidealizowani bohaterowie, szkolne elity, bogaci rodzice, piękne miłości.

Schematyczne, czasem zabawne, nie niosące w znacznej części żadnego przesłania, a jednak popularne.

Lubicie, czytacie, czytałyście?

Szatin

Czytałam całą serię "Ali Makoty". Literatura z górnej półki to to nie była, ale dało się przeżyć. W przeciwieństwie do dwóch innych książek:
- "Chłopaki, randki i kosmiczne pocałunki"
- "Chłopaki, randki i księżniczki z Portobello"
Już tytuły mówią same za siebie. Gratulacje dla autorki za durne pomysły.

O, była jeszcze jedna książka: "Rety! Jestem gwiazdą!", czy jakoś tak. Przeczytałam może dziesięć stron i się poddałam. Nie jestem na siłach czytać tak idiotycznych rzeczy, pisanych w dodatku językiem wypatroszonym do granic możliwości.

Jeżeli chodzi o książki Małgorzaty Musierowicz czy Krystyny Siesickiej, czytałam całą Jeżycjadę (pomijając najnowszą część) autorstwa tej pierwszej oraz "W stronę tamtego lasu" i "...nie ma z kim tańczyć..." Siesickiej. Obu paniom należą się szczere gratulacje, bo książki są pisane niezłym stylem, ciekawe, a przede wszystkim nie są głupie. A u Musierowicz naprawdę czuć zapach piernika.

Partyzant K

Ja osobiście będąc w podstawówce razem z gronem koleżanek zaczytywałyśmy się w nowościach ze szkolnej biblioteki (gdzieś 4-5 klasa), a bibliotekarka kupowała głównie jakieś takie młodzieżowe książki.

Przyznam, wtedy to było dla mnie fajne, rany, w ogóle, szczytem marzeń było mieć takie przygody jak Jennifer czy Annabel, a i pisane były językiem prostym, który do tego małego móżdżku trafiał.

Z czasem jednak zaczęłam rzygać literaturą popularną tego rodzaju, i do tej pory wolę sięgnąć po coś ambitniejszego. Myślę, że to kwestia wieku jest w dużej mierze.

Chociaż do tej pory kocham czytać 'Zwierzenia Georgii Nicolson' czy jakoś tak, średnio dwa razy do roku czytam wszystkie tomy. Dlaczego? Bo chociaż głupiutkie, są zabawne, szybko się je czyta i po ciężkiej lekturze miło się 'odmóżdżyć' i pośmiać przy czymś tak prymitywnym.

Miło wspominam też serię Ewy Nowak, zaczynającą się od 'Wszystko tylko nie mięta...'. Historie pełne rodzinnego ciepła, też takie czytadła, ale nie ociekające kiczem i tandetą. Przynajmniej moim skromnym zdaniem, fajnie czasami wrócić do takich książek. Seria ta bardzo przypomina książki wyżej wymienionej Musierowicz tylko, że akcja rozgrywa się w Warszawie (w każdym tomie opisywane są losy innej postaci, ale wszystkie się jakoś znają).

Tuff

Dla mnie te książki dla młodzieży to lekkie czytadełka, przy których nie trzeba myśleć. Czytałam "zwierzenia..." i na Ewę Nowak też miałam fazę. Jak chce wypocząć, a niem mam co czytać to do nich wracam. Takie miłe oderwanie od codzienności.
Do tego spisu mogę dorzucić jeszcze "Plotkarę", którą bardzo lubię do tej pory.
Nie polecam żadnych Pamiętników Księżniczek, czy innych książek tej autorki, ponieważ nawet na około 14letnią dziewczynkę, jaka byłam, gdy po raz pierwszy wchodził ten hit, była to książka infantylna. I zapomniałam o książkach wydawanych przez 13, które już okładką mnie odrzucały, a treścią to powalały.

Mergia

Tuff

Mergia

Partyzant K

Nie no, ja tego nie uważam za żadne ambitne książki, przecież napisałam czytadła, ale miłe czytadła, do których czasem przyjemnie wrócić, chociaż osobiście też gustuję w książkach, nad którymi choćbym je miała czytać pół roku to muszę pomyśleć.

Insomnia

No ja właściwie przeczytałam w swoim życiu pare takich książek, ale najbardziej wyrył mi się w pamięci Pamiętnik Księżniczki. Czytałam to m.in. jadąc autokarem na obóz, byłam przez to obiektem kpin, ale stwierdziłam, że trzeba wiedzieć co młodzi ludzie czytają. No i cóż, lekkie łatwe i przyjemne, ale w okolicach 4 tomu dostałam alergii na Mię (?) i jakoś tak mój zapał wygasł.

Co do Jeżycjady, której nie udało mi się przeczytać w całości, ale którą kocham wielbię i czczę, jakoś nigdy nie utożsamiałam jej z tego typu literaturą. Nie wiem, w mojej głowie chyba jest podciągnięta pod obyczajową. I naprawdę pachnie piernikiem!

Amicalle

W 6 klasie, 1 gimnazjum czytałam MAAASĘĘĘ takich książek. Z serii 'nie dla mamy, nie dla taty, lecz dla każdej małolaty' przeczytałam chyba z 60 takich. Szczególnie w pamięci mi zapadło 'ps:kochamcię' z racji, że nie było super-szczęśliwego-zakończenia.
Geogria Nicholson jest ZAJEBISTA, Plotkarą też nie wzgardzę:D
Pamiętniki Księżniczki kiedyś bardzo lubiłam, ale patrząc w przeszłośc stwierdzam, że rzeczywiście były ssące, dużo lepsze było 'kiedy piorun uderza' i ogólnie ta seria Jenny Carol <Meg Cabot>

Jeżycjady ani książek Ewy Nowak jakoś nigdy nie tykałam, to nie dla mnie.

Astre

Szatin

Swoją drogą, czy Ania z Zielonego Wzgórza[i] i dalsze to też "książki dla nastolatek"? Jeżeli tak, to absolutnie z tych lepszych. Całej serii nie przeczytałam, doszłam tylko do [i]Wymarzonego domu Ani, ale i tak uwielbiam te książki, szczególnie pierwszą część. Pomijając [i]Anię z Szumiących Topoli[i], bo nużyły mnie te listy.

Astre

Ah, Anię też bardzo lubiłam. Jak już się zaczyna to czytać, to się po prostu nie da nie skończyć! (: Książka, nie jest taka prosta, jest bardzo sympatyczna, zabawna może nawet trochę. Pamiętam jak w podstawówce miałam problem, bo pisaliśmy z Ani z Zielonego Wzgórza klasówkę i nie wiedziałam od którego momentu zaczyna się już druga część, a nie powinnam była nazbyt wychodzić poza. ^^'

Amicalle

Partyzant K

Aaa, nienawidziłam tej serii 'nie dla mamy nie dla taty'. :D