ty jesteś dla mnie, ja dla ciebie.

_hemoglobina.

wierzę. z jednej strony uważam to za chore, z drugiej za normalne.

Mergia

już starożytni mawiali, że człowiek jest architektem własnego losu.

i w tym leży prawda.

chociaż chciałabym wierzyc, że człowiek rodzi się w danym czasie i danym miejscu nie do końca przypadkowo, że jest to czymś uwarunkowane.
chciałabym, co nie znaczy, że wierzę.
byłoby mi wtedy lepiej znieśc pewien aspekt, ale cóż - za dużo już w naszym życiu naukowych podwalin, żeby tak ot nagle zacząc byc radośnie irracjonalnym.

Amicalle

"Przeznaczenie to budowanie mostu dla osoby, którą się kocha."

podoba mi się ten cytat i się z nim zgadzam. ^^

Nefretari

Nie wierzę w przeznaczenie. Myślę, że życie to plątanina przypadków.

psychologique

ludzie używają terminu "przeznaczenie" kiedy jest im wygodnie, to wszystko. ja osobiście również raz wierzę w nie, a raz nie.

Szatin

Pisałam w innym temacie, że nie wierzę w przypadki. Moim zdaniem wszystko dzieje się po coś. Mimo, że to nasz wybór - Bóg ma w tym jakiś cel. Porównałabym życie do kolorowanki: Jahwe daje nam kontury, my sami decydujemy o kolorach.

Insomnia

Przeznaczenie? Powiedziałabym raczej Boska Opatrzność.

Ja wiem, że to się wydaje śmieszne, ale ja to czuję. To jest tak, że zawsze jeśli dzieje się coś złego w moim życiu, to jest coś, co poprawia mi humor, dodaje sił itd.
Wierze w to, że jestem tu gdzie jestem z jakiegoś powodu - poznałam takich a nie innych ludzi, mieszkam właśnie tu, gdzie mieszkam i robie to co robie.
I wcale nie zwalam niepowodzeń na przeznaczenie - wręcz przeciwnie, sukcesy.

Gata

a ja lubię wierzyć, że istnieje ktoś, kto jest tylko dla mnie. to jakoś rozświetla wszystkie gwiazdy nade mną.

Trele morele

A ja się zrobię głupią romantyczką czy nie wiadomo czym i powiem, że wierzę! Cóż, może mam ku temu powody? Sama nie zawsze decyduje o swoim losie, o tym kogo poznam, kogo spotkam.. Ogólne przeznaczenie istnieje, ale wiara tylko i wyłącznie w nie to przesada. Poza tym zawsze można jakoś na nie wpłynąć, gdy jest taka potrzeba. Mam dziwne poglądy wiem. Może dlatego, że poznałam cholernie ważnego człowieka w moim życiu właściwie przez przypadek? I może dlatego uważam to za przeznaczenie?