wiersze // poezja.

Amicalle

chyba nie ma takiego tematu.

A więc słucham - lubicie czytać wiersze*?

Ulubieni poeci/poetki, wiersze, cytaty.

Czy uważacie, że powinno się w szkole na lekcjach polskiego omawiać wiersze? Czy każdy powinien we własnym zakresie?

Czy same pisujecie takowe? (wiem, że niektóre tak, ale może ktoś poza tymi osobami co publikują na forum pisuje do szuflady?)

*wiersze i wszystko 'podobne', nie chce mi się wymieniać, ale chyba wiecie o co chodzi^^

Astre

Poczytać z chęcią, Mrożka. Jakieś aforyzmy, zastanowić się. Lubię, lubię.
Lubię też sama wymyślać sobie złote myśli, takie małe aforyzmy, chwilowa myśl, ale nie zapisuję tego nigdzie. A szkoda, bo równie szybko jak przychodzą tak i ulatują.
Aforyzmy głównie o życiu, wiersze wszelkiego rodzaju. Czasem w empiku sobie siądę, przejrzę, w internecie poszukam, nawet amatorskie (można trafić na prawdziwy potencjał). No, tak więc czytać, zrozumieć przekaz, zapamiętać - z chęcią.
Sama? Nie, nie, nie umiem ja.

Na polskim? No cóż, myślę, że trochę na pewno, nauczyciel może zachęcić, pomóc nauczyć interpretować. Sądzę, że to nie jest złe, że są w szkołach, a nawet lepiej, bo dzięki temu, można poznać jakieś dobre nazwisko i w ogóle zachęcić doń ^^
Co nie znaczy, że uczniowie nie powinni robić tego również na własną rękę.

Mergia

zacznę od pisania.

no wszystkie wiedzą, że piszę.
nie mam w zwyczaju pisania do szuflady, do szuflady to można sobie pamiętnik płodzic, a nie konsekwentnie poezję uprawiac.
mam już swój system roboty, mam swoje przyzwyczajenia i zboczenia zawodowe. jeden wiersz potrafię (oczywiście z przerwami) edytowac przez wiele miesięcy, a czasami poczynic zmiany nawet po latach. o konkrety na temat mojej prywatnej poetyki, zakresu podejmowanych tematów proszę pytac moją polonistkę ;) która ostatnio przemaglowała moją twórczośc niczym na maturze ustnej.

czy powinno omawiac się na polskim?
tak!
na Boga, co ja bym na tym polskim robiła, jak nie nad poezją siedziała. no oczywiście, nauczyciel narzuca nam swój punkt widzenia itp. itd., ale trzeba byc na tyle inteligentnym, żeby sobie zdawac sprawę z paru kwestii. po pierwsze - polonista to nie kat i pewnie też by nam dał swobodę działania, ale ma program. a program, podobnie jak klucz maturalny, uśrednia poziom uczniów, co jest zbawieniem dla kogoś, dla kogo poezja to czarna magia. po drugie - możemy na lekcji się ze wszystkim zgodzic, pójśc na ustępstwo (ja ta robię też w przypadku analizy dzieł sztuki) a we własnej mózgownicy przetrawic wszystko raz jeszcze na zupełnie inny sposób.

i nie jest ważne, co autor miał na myśli, nie obchodzi mnie, czy ktoś czytając moje płódy rolne domysli się, co chciałam powiedziec - ważna jest mnogośc i dowolnośc interpretacji, bo to wskazuje na żywotnośc i na wielowymiarowośc utworu. (oczywiście w warunkach szkolnych robi się najbardziej przyswajalną intepretację i nie ma co się wkurzac, w tym momencie akurat nie o szkolnych bojach prawię).

a co i kogo lubię?
zacznijmy od początku, czyli od antyku.

lubię 'metamorfozy' owidiusza i lubię horacego. obu nie mam w domu na składzie, więc spotykamy się stosunkowo rzadko, ale zawsze z równą serdecznością.

mówcie co chcecie, uwielbiam 'lament świętokrzyski'. ok, oklepane, ok, szkolne, ok, epatujące religijną gorliwością, ale. nie będę mówic czemu, bo nie czas i pora.

uwielbiam Dantego.

potem przez 3 epoki nie mam jakiś wielkich idoli.

aż do romantyzmu.
rozmantyzm, co pewnie już zauważyłyście, wchłaniam w całości, gorliwie, zachłannie i jakich-by-tu-jeszcze-przymiotników-użyc. na razie nie zagłębiam się w te mniej znane produkty, na razie ciągle jeszcze mickiewicz, norwid, słowacki, byron, goethe i inni są dla mnie jak róg obfitości, dopiero kiedy zmęczę ich dokumentnie - pójdę szukac głębiej.

gnając już zawrotnie w górę - uwielbiam krzysia baczyńskiego, uwielbiam zbysia herberta, lubię białoszewskiego. i to z pewnością nie koniec.

psychologique

Wiersze - uwielbiam! Pomijając to, że na polskim nie robimy nic, żeby chociaż spróbować je zrozumieć. Ale przecież nie każdy wiersz posiada interpretację, co? W wierszach denerwuje mnie tylko jedna rzecz - to, że jest on na egzaminie gimnazjalnym. Słyszeliście, że Wisława Szymborska przystąpiła do matury, gdzie został użyty jej wiersz i nie zdała z interpretacji tego dzieła? To jest po prostu chore! Wymyślają interpretację z księżyca, a potem dziwią się, że takie niskie wyniki...
Ale lubię, lubię. Mam kilka, świetnych jak dla mnie tomików - Szymborska, Różewicz i takie tam. Leśmiana ubóstwiam.

Confinka

Właściwie po wiersze często nie sięgam (co oczywiście nie znaczy, że poezji nie lubię). W omawianiu wierszach nie jestem dobra, często trudno mi zrozumieć przekaz, ale i tak poezję uważam za piękną sztukę (to się nazywa sztuka, nie? : D dobra, whatever). Ulubieni poeci...chm, może Staff, Gałczyński, Baczyński i Tuwim oczywiście ; )

Amicalle

teraz ja, teraz ja!

od dziś jestem posiadaczką "Pocałunków" mej ukochanej Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, ku mej wielkiej radości! Jak dotąd mogłam je czytać jedynie w internecie, a wiadomo, że dużo fajniej jest czytać z papieruuu. :)

Jakiś czas temu natknęłam się na Bursę i również podobają mi się jego wiersze. Lubię też czasem poczytać Poświatowską czy Szymborską.

zdecydowanie preferuję ogólnie poezję w stylu właśnie MPJ - o miłości. Muszę zdobyć 'zalotnicę niebieską' i 'marię i magdalenę' i o niej i poczytać, tak!

*

co do polskiego - okej, czytajmy, omawiajmy, interpretujmy - ale niech do jasnej ciasnej nie będzie takich rzeczy na sprawdzianach czy egzaminach (!). Przecież nauczyciel może nas uczyć wg swego klucza, ale nie powinno się odbierać nam prawa samodzielnego myślenia!

*

Sama nie piszę, w swoim życiu napisałam chyba z 3 wiersze i to wszystkie w podstawówce. Nie miały przesłania zbytnio, ale ładne rymy! ^^

Jeśli już bym miała coś tworzyć to prędzej 'wierszyki' niż poezję.

Na 'zakazanych 'jest bardzo wesoło!
Choć mamy tu własnej adoracji koło
Każda z dziewcząt codziennie zagląda
I naszego forum ładnie dogląda!
Funny i Astre - cudne adminki
Zawsze mają wesołe minki!

khakhakha, Herbert mi do pięt nie dorasta! ;d

Astre

podoba mi się przedostatni wers Twojego wiersza.

panna niczyja

nigdy wierszy nie lubiłam, uciekałam od nich jak od ognia. może kwestia pewnej dorzałości, teraz często czytuję poezję. szczególnie cenię sobie Zbigniewa Herberta, a zwłaszcza jego tomik 'Pan Cogito'. Szymborska też jest fajna.

budowę wiersza omawianą na polskim eszcze mogę jakoś znieść. ale interpretacja?! moja nauczycielka chciałaby, żeby wszyscy widzieli w wierszu to samo co ona. praktycznie nie dopuszcza do siebie myśli, że ktoś mógłby to inaczej zinterpretować niż ona. szczęście jedno, że na sprawdzianach czegoś takiego nie mamy, bo dostawałabym same dwóje.

nigdy nie tworzyłam własnych wierszy, nawet nie próbowałam. brakuje mi czegoś takiego jak wena xD

Partyzant K

Kocham poezję. Najbardziej, najbardziej, najbardziej. Czytanie, interpretowanie, zastanawianie się, słuchanie. Ale poezję od dwudziestolecia międzywojennego (zwłaszcza!) do współczesności.

Mój ukochany Bruno Jasieński, tego człowieka znam już prawie że na pamięć, a taką samą przyjemność sprawia mi czytanie jego tekstów jak za pierwszym razem.
Lubię też Młodożeńca, Sterna, czasami ich poczytam.

Marcina Świetlickiego, mistrz kolejny, zbieram się na kupienie jego książek, teksty ma genialne, a jeszcze jak je śpiewa, to po prostu rozpłynąć się mogę.

No i Grabaż przecież, najlepsze moje teksty na świecie. Ale on sam siebie poetą nazywać nie chce, więc nie naciskam. (:

Nefretari

Grabaż ponoć wydał swój własny tomik poezji ;) Lubię jego styl, jest taki abstrakcyjny.
Ostatnio zgłębiam się w twórczość pana Wojaczka. Zakazany, zaliczany do grona poetów wyklętych. Buntownik łączący erotyzm ze śmiercią. Polecam.

lakoniczna

Można powiedzieć, że lubię sobie poczytać, później głęboko zastanowić się i wynieść coś mądrego, eh ^
Pisać nie potrafię, po prostu nie mam takiego talentu. Nie bardzo wiedziałabym od czego zacząć, jak skleić słowa i w ogóle przede wszystkim bałabym się krytyki.

Co do polskiego to zdecydowanie uważam, iż jest to potrzebne. Poezja to piękno i wydaje mi się, że każdy dobry polonista powinien mieć jakieś styki z poezją. Powinien uczyć swoich wychowanków, jak zinterpretować tekst i różne takie.

Vestelle.

Władysław Leśman, Jan Kochanowski, Zbysiu Herbert.
I kilka innych.
No bardzo lubię, sama coś tam bazgrolę, ale bezskutecznie.

Szatin

Mako

Lubię czytać wiersze, ale nie mam ulubionych autorów.
Sama czasami coś naskrobię ;)

Partyzant K

Poezję trzeba odkryć samemu, powoli, delektować sie nią, samodzielnie interpetować. Szkoła narzuca zazwyczaj pewne kategorie myślenia, to zabija ten cień poetów w każdym wierszu, cień dowolności, swobody odbioru.